New York

Pfff wat waren de afgelopen paar dagen vermoeiend. Maar het was alles waard. Dinsdagavond met z’n alle uit eten geweest voor de laatste keer, en woensdag heeeel vroeg m’n bed uit. Om half 5 op Schiphol, koffers inchecken en helaas nu echt afscheid nemen van papa, mama en Floor. Verder ging alles op de heenreis prima; ik wist waar ik heen moest, geen problemen bij de douane, las rustig alle borden en liep gewoon optijd naar de juiste gate. Heerlijke stoel naast het raam dus kon mooi alles zien, leuke films maar heb vooral veel geslapen. En toen was het zover: over 9 minuten landen, en vanuit het raam kon ik New York zien!

Toen begon het eerste kleine probleempje al. Nadat ik m’n koffers had gepakt moest ik naar parkeerplaats 4 gaan, en daar zouden de mensen van de America Tour in  NY met een bordje staan om me op te halen. Dus ik nam de Airtrain naar de juiste plek: niemand. Ik wachtte een halfuurtje, beetje rondgekeken of ze ergens anders stonden: niemand. Ik besloot maar iemand te bellen, want gelukkig had ik een aantal nummers gekregen die ik kon bellen als ik een probleem zou hebben. Maar natuurlijk, kon ik niet bellen met mijn telefoon in Amerika. Gelukkig kwamen er 2 hele lieve mensen uit Texas de parkeerplaats op, waaraan ik vroeg of ik even iemand mocht bellen. “Yeah sure darling, go ahead!”. Dus op m’n beste Engels uitgelegd aan de telefoon wat er aan de hand was en er werd gezegd dat er iemand deze kant op gestuurd werd. Na wat leuke gesprekken met de 2 Texaanse mensen, kwam daar eindelijk de guide, samen met een jongen uit Nederland die ook in mijn vliegtuig zag, met hetzelfde bedrijf dit deed. Nou bleek dat doordat ik mijn afspraak bij het consulaat vorige week een keer verplaats had, ze mij op een of andere manier van de lijst af hebben gehaald en op volgende week gezet. Dus de Guide wist helemaal niet dat ik kwam…

Gelukkig was alles goed nu, en werden we naar het hotel gebracht. Het was gewoon een simpel hotel, en ik deelde een 4 persoonskamer met 3 hele lieve meisjes uit Noorwegen. Ze besloten samen zo min mogelijk Noors met elkaar te praten waar ik bij was, zodat ik me niet buitengesloten zou voelen. En zo gingen we de volgende dag met een groep van 9 studenten op pad. (9 studenten was heel weinig, normaal hebben ze groepen van 30 tot soms wel 100 mensen. Een voordeel voor ons dus!)

We hadden de wekker om 7 uur gezet aangezien we 8 uur vertrokken, maar door de jetlag was iedereen 5 uur klaarwakker. Rustig even douchen en een van de lekkerste ontbijtjes van mn leven gehad. Heerlijke wafels, fruit, Yoghurt, pap, soorten cornflakes, cakejes, vlees, ei, en noem maar op. Allemaal op een lopend buffet, dus pakken zoveel je wilt!

Dus om 8 uur vertrokken we naar de Ferry, die ons naar het vrijheidsbeeld bracht. En wat was ze groot… Haar schoenmaat is 850 en haar vingernagel is zo groot als je onderarm. Het was allemaal heel indrukwekkend, en ik had nog maar 10% van New York gezien. Na het vrijheidsbeeld een halfuur gelopen door Downtown Manhattan, naar de memorial van 9/11 en One World Obsevatory. In het One World Obsevatory gingen we met een lift naar een hoogte van 546 meter, waardoor je meer dan 150.000 gebouwen in New York kon zien. Het was echt geweldig. Daarna naar China town en little Italy.  Iedereen z’n voeten begonnen pijn te doen en dus zochten we een plekje in het park om even te zitten. Na een halfuurtje zitten moesten we weer verder. Door een prachtig parkje naar het restaurant gelopen, heerlijke hamburgers gegeten, en door naar de laatste activiteit: over de Brooklyn Bridge lopen bij zonsondergang. En wat was het mooi. De stad zo zien bij zonsondergang en als alle lichten aangaan. Echt prachtig. Na 15 kilometer gelopen hebben, plofte we s’avonds allemaal neer op bed.

De volgende dag vertrokken we om 9 uur naar het kantoor van de Verenigde Naties, en naar Central Station. Central Station was een prachtig station wat veel gebruikt wordt in films, wat het heel herkenbaar maakte. Na Central Station naar een beroemde bibliotheek, waar de originele knuffels van Winnie de Pooh tentoongesteld werden. Vervolgens een lunch in het park, en toen naar een van m’n favorieten: Het huis van John Lennon en Central Park. In Central Park gingen we naar Strawberry Fields, genoemd naar het liedje van the Beatles en overal speelde muzikanten liedjes van The Beatles. Na een wandeling door het park kregen we vrije tijd: tijd om te shoppen dus. Lekker alle winkeltjes in en veel geld uitgeven, en na 2 uur vertrokken we naar Times Square, voor het avondeten. Heerlijk italiaanse pasta gegeten, en toen weer een uur vrije tijd op Times Square. Wat waren alle lichten en mensen daar indrukwekkend! Helemaal uitgeput reden we terug naar het hotel, nog een laatste stop waar we de skyline van New York konden zien en fotograferen, en toen klaarmaken voor ons vertrek de volgende dag.

De volgende dag vertrok mijn vliegtuig pas om 16:39 en dus kon ik rustig nog even zr.wemmen in het hotel, lekker ontbijten, en rustig m’n spullen inpakken. Om 12 uur moesten we de kamer uit, dus om 12 uur was ik op het vliegveld. Koffer iets te zwaar, snel een spijkerbroek eruit en in m’n handtas, en ik was er weer klaar voor. Ineens hoorde ik dat m’n vliegtuig vertraging had tot 17:00. Prima, wacht ik eventjes. Toen ineens tot 17:50. Nouja, okay dan. Vervelend, want ik had maar een halfuur wifi, anders moest je betalen, maar het was niet anders. Toen weer een bericht: vertraging tot 19:05. En tot slot vertraging tot 19:24… Toen was ik er wel klaar mee. Ik was vroeg opgestaan, was moe, wilde naar bed, had geen internet en het eten was duur, heb 8 uur op het vliegveld gespendeerd voor me uit zitten staren en wachten. Gelukkig was hij er eindelijk. Na 3 uur vliegen, kwam er ineens een bericht dat we moesten landen ik Oaklahoma, om te tanken. Dus daar ook nog eens een uur gespendeerd. En arme Kay en Maiju maar wachten op het vliegveld. Niet zeker wetende of ze wisten van de vertraging, belde ik ze met iemand anders z’n telefoon.

En toen eindelijk, na meer dan 13 uur na m’n vertrek uit het hotel, was het zover: Kay en Maiju stonden daar te wachten met een bord “Welcome to Texas Sasha”. Een uurtje teruggereden naar het huis, en lekker om 3 uur s’nachts m’n bed in.

En had ik al verteld over de kamers? Kay had gezegd dat ze de kamers had geverfd: Een Jungle thema en een Circus thema. Met geluiden van apen als je de deur opendeed en circusmuziekjes. We moesten een deur kiezen, en het geluid dat de deur zou maken zou onze kamer worden voor het jaar. Ik hoopte dat ik de Jungle kamer zou kiezen, want die leek mij het minst erg. Ik had al wat posters meegenomen om de apen mee te verbergen. Gelukkig toen ik de kamerdeur opendeed, was het gewoon een heel gezellig blauw kamertje! Gelukkig geen Clowns en Apen… De komende week moeten we wat dingen regelen voor school en met telefoons, en Maiju en ik hebben een ticket van Kay gekregen voor een groot waterpark. M’n gitaar is besteld, en ik heb de zus van Kay en haar familie al ontmoet. De hond en de 2 katten zijn superlief, en het huis is enorm.

Dit gaat een geweldig jaar worden.