Paarden paarden en nog eens paarden

Deze keer maar eens een iets korter blog. Gelukkig maak ik nog genoeg mee!

20 januari konden Maiju en ik eindelijk gebruik maken van ons kerstcadeautje: de rodeotickets!! We hadden tickets gekregen voor de beroemde jaarlijkse Stock show Rodeo tickets, de grootste rodeo in Fort Worth! s ‘ochtends vroeg gingen we er heen met Kay, en moesten we met de andere groep exchange students meeten. Na even gezellig wat drinken mochten we onze eigen gang gaan en hebben we met Kay over het terrein gelopen. Ik heb nog nooit zovele lieve koeien gezien! Overal aan elk hek en in elk hoekje stond er wel weer een koe of een kalfje. Er was een grote hal met winkels waar je allemaal t-shirts, laarzen, hoeden, souvenirs, kraaltjes (Ja mama ik heb wat voor je meegenomen) en noem maar op kon kopen. Na een uurtje daar rond te hebben gelopen liepen we langs alle paarden en ezel stallen. Zo lief om al die beestjes te zien! Omdat de rodeo pas om 2 uur begon, hadden we wat tijd over en met onze rodeo tickets kon je gratis naar de museums in de buurt. We besloten om naar het science museum te gaan en hebben daar een tijdje rondgelopen.  En toen was het tijd voor de Rodeo! In een groot stadium werden er allemaal verschillende onderdelen gepresenteerd, in een show van 2 uur lang. Het paardenracen vond ik erg leuk om te zien, en ik vind het zielig om toe te geven, maar het Bull rijden was toch ook wel heel erg spannend. Aan het eind kwamen er dus de grote stieren en de beroemde Bullriders, die zo lang mogelijk op de stier moesten blijven zitten. Ik moet toegeven dat het af en toe wel zielig was voor de koeien, maar als er echt iets gebeurde met de dieren stond er een ambulance voor ze klaar, en ik had wel het gevoel dat er goed voor ze gezorgd werd. Het was toch wel heel erg leuk om zo’n echte grote Texas Rodeo mee te maken!

Vorige week zondag gingen we met Kay en Maiju naar de jaarlijkse Rodeo! Ieder jaar is er een maand lang elk weekend een grote rodeo in de stockyards in Fort Worth.

Zaterdag werd ik weer gevraagd of ik naar de ranch wilde komen om te rijden. Natuurlijk!! Dus ‘s ochtends om 10 uur stond ik daar in m’n cowboylaarzen. Trey was er samen met een vriend van hem, en met zijn drieën zouden we gaan rijden. De eerste twee paarden waren makkelijk om uit het land te halen. (Ik noem het maar geen wei, het land wat ze hebben voor de paarden is echt enorm, bijna 6 keer zo groot als de gordiaan) Het derde paard vertelde Trey, is redelijk jong en kan nog weleens moeilijk zijn om te vangen. Als je haar eenmaal hebt is ze gelukkig heel braaf. En wat was ze moeilijk om te vangen… We probeerde haar te lokken met voer, en terwijl er 20 andere paarden om me heen stonden vertrouwde zij het niet. Na wat heen en weer gerend te hebben gaven we het op en besloten we later maar een ander paard te halen.

 Terug bij de stallen terwijl we de paarden opzadelen, zie ik ineens de 12 veulens die ze hebben loslopen. Verbaasd zeg ik “Hey, are those supposed to be out?” en het enige antwoord dat ik kreeg was “SHIT!”. Dus met z’n drieën probeerde we de ingang een beetje te blokken zodat we ze terug konden drijven naar hun hok. Maar ofcourse ging dat niet zo makkelijk. Ze rende met z’n alle in een soort van lang pad. Trey besloot op z’n paard te springen en ik en zijn vriend erachter aan te rennen. Ik denk dat we wel een kilometer hebben gehold voordat de veulens bij het einde van het pad waren en omkeerde om terug te rennen. Gelukkig was Trey daar op zijn paard klaar om ze hun hok in te drijven. Naar weer wat heen en weer rennen lukte het ons eindelijk om ze terug in het hok te krijgen.

Vervolgens wilde Trey het nog een keer proberen om het andere paard te vangen. Hij besloot op z’n paard met zijn lasso erachter aan te gaan terwijl wij haar met het golfkarretje in een hoekje dreven. Na een tijdje lukte het ons om haar in een hoekje en een afgesloten hok te krijgen en kon Trey haar vangen. Maar natuurlijk toen we klaar waren om terug naar de stallen met haar te gaan, trok ze zo hard aan het touw dat het brak en ze met een halftouw en een halster terug het land in galoppeerde. Nu moesten we haar wel opnieuw b=vangen, aangezien ze kon struikelen over het touw. Trey er weer achteraan met zijn paard en lasso en wij met het karretje. Het paard vormde zich bij een groep die we vervolgens ook opjaagde over het hele land. Na een halfuur heen en weer rijden kregen we het groepje paarden richting een hoekje bij het hek. Maar natuurlijk hadden we het hek open laten staan dus opnieuw een stuk of 10 paarden en een ezel los rondrennend over het terrein. Het kwam op het punt dat we alle drie nu chagrijnig waren. Het was inmiddels 12 uur, onze voeten deden pijn, Trey’s paard was al helemaal bezweet en na veel gedoe kregen we alle paardjes en de ezel weer veilig in het land, zonder touwen waar ze over konden struikelen. Ik mocht vervolgens even met mijn paard naar de kudde veulens kijken, of ze zich niet bezeerd hadden. Ik moest als het ware de kudde een kant opdrijven en dat was echt heel erg gaaf om te doen. Een beetje zoals veedrijven!

We waren allemaal hartstikke hongerig en besloten eerst maar te gaan lunchen, en later terug te komen om te echt rijden. En inderdaad om 2 uur zaten we allemaal op het paard, heerlijk galopperend op het land, door het water, en tussen de bomen door. Echt een heerlijk gevoel om zo keihard op een paard over het open land te vliegen. Aan het einde van de dag speelde we nog een beetje met het golfkarretje, voerde we de paarden, en gingen we met spierpijn en blaren tevreden naar huis. Het was veel gedoe, maar het was het allemaal waard en ik heb weer een leuk verhaal voor mijn blog!!

(Foto's laden op mijn blog gaat redelijk snel maar een filmpje duurt altijd een halfuur voordat het gedownload is dus niet zoveel filmpjes sorry..)