Het gaat allemaal zo snel...

Stop stop stop! Het is al halverwege november… Het is echt bizar hoe snel de tijd gaat, nog even en ik zit op de helft. Ik heb het er wel vaak met Maiju over, dat de 6 a 7 maanden die we nog hebben zo lang zijn, maar zo kort. Ik ben blij dat ik het er met Maiju over kan hbben, omdat ze precies snapt hoe het voelt. 6 maanden is superlang, maar het is heel erg kort. Als ik bedenk dat ik iedereen thuis nog minimaal 6 maanden lang niet ga zien is eng, maar het gevoel dat we nog maar 6 maanden hier zijn is veel enger. En tegelijkertijd willen Maiju en ik naar huis, we missen het eten en de mensen en de dingen die we gewend zijn, maar je zou ons voor geen miljoen dollar naar huis krijgen nu. Onze gevoelens zijn zo gemixt, en ik denk dat je het je alleen kan voorstellen als je het zelf meemaakt.

So I’m upset. Ben hier al bijna 4 maanden, in Texas, en still didn’t had any Steak L We hebben al heel veel lekkere eettentjes geprobeerd, maar voornamelijk Fast Food places, en dus geen steak. Maar dat komt nog wel!

Het Engels praten gaat heel erg goed, eigenlijk vanzelf. Ik hoef niet echt meer na te denken over hoe ik het zeg, ik zeg het gewoon. Vaak als ik een verhaal wil vertellen aan thuis, is het zelfs makkelijker om het in het Engels te vertellen. Soms weet ik woordjes beter in het Engels dan in het Nederlands, of vergeet ik het hele Nederlandse woord gewoon! Het is supergek, je hebt het zelf niet helemaal door. Ik heb al dromen gehad gemixt met Engels en Nederlands, of dromen helemaal in het Engels. Of we in onze eigen taal of Engels denken, weten Maiju en ik beide niet zo goed. Het is moeilijk uit te leggen, maar je denkt gewoon. We denken dat het nu een soort mix is van beide, soms denken we Engels, soms in onze eigen taal. Ik betrap mezelf er wel vaak op dat als ik denk over iets wat hier in Amerika plaatsvind, ik in het Engels denk. Gek hoe je brein toch werkt!

Okay even denken wat er sinds mijn laatste blog allemaal is gebeurd. Een weekend zijn we naar de beroemde Dallas State Fair geweest! Een groot festival met vooral ontzettend veel eten. Maar vooral de meest gekke dingen; gefrituurde augurk, gefrituurde Oreo, noem maar op. Maiju en ik hebben hier voor het eerst de beroemde Corndog gegeten. Het leek me nooit zo lekker, maar het was eigenlijk superlekker! Daar hebben we dus de hele dag lekker rongelopen en gekeken, veel gegeten en aan het eind van de dag weer doodmoe met de trein naar huis. Ik was heel erg verbaasd over de prijzen van de trein. Een kaartje heen en terug met de trein van Fort Worth naar Dallas (ongeveer een uur lange reis heen en een uur terug) was $2,50.

Verder heb ik ook mijn eerste Koor concert gehad! 

Altijd een beetje spannend om op het podium te staan, maar als ik dan eenmaal bezig bent vind ik het heerlijk! Met een groep van ongeveer 25 mensen uit mijn High School koor zongen we 3 liedjes, en aan het eind met iedereen van elk koor (High school en Middle school, denk wel een stuk of 100 kinderen) een lied samen. Superleuk om mee te maken, en met Kerst is de volgende voorstelling! Wel gek, aan het begin toen iedereen de zaal in kwam lopen, kon ik me zo voorstellen dat Papa, mama, Floor, Opa en Oma en Oma Jopie binnen kwamen lopen. Had wel even heimwee toen. Gelukkig heb ik ze alle filmpjes gestuurd!

En dan nu het minder leuke; mijn telefoon. Amy en haar zoon hadden gevraagd of ik met hun het weekend gezellig wilde rijden. Graag! Dus die zaterdag 6 paarden in de trailer, met z’n zessen (wat vrienden van Amy en haar zoon mee) naar een groot veld met een bos, zadels erop en rijden! Het leek Amy leuk om een filmpje te maken van ons allemaal, terwijl we aan kwamen racen op onze paarden. Helaas was ik zo dom om mijn telefoon in mijn achterzak te laten, en is ie er ergens op dat veld uitgevallen… We hebben letterlijk 5 uur lang gezocht, stukje bij beetje het veld afgegaan, wel 70 keer gebeld, zoek mijn iphone werkte niet, metaaldetector erbij gehaald, warmte camera, s’avonds nog terug in de hoop dat hij misschien zou oplichten, niks. Ik ben later die week na school nog een paar keer teruggegaan, niks. Kan mezelf wel voor mijn kop slaan. (Ondanks m’n telefoon heb ik alsnog een heerlijke dag gehad, heerlijk kunnen rond galopperen over het veld!) Voor nu gebruik ik dus mijn oude iphone 5. De camera is helaas heel wazig en er zit niet genoeg ruimte meer op om veel foto’s te maken, dus helaas voor nu kan ik niet zoveel foto’s maken.

Pfff ik heb zoveel te vertellen sinds mijn laatste blog. Afgelopen weekend hadden we nog een Party met de studenten! Een Thanksgiving party, aangezien het bijna Thansgiving is. Iedereen moest eten meenemen uit zijn eigen land, en dan met z’n alle eten. Heerlijk was het! Ik had simpele appelflappen gemaakt maar ze vielen heel erg in de smaak. Het andere meisje uit Nederland had oliebollen gemaakt, dus dat konden we mooi combineren! Er was dus ontzettend veel lekker eten, en het is altijd leuk om de experiences van andere studenten te horen.

Football season is over, dus helaas deze week de laatste Pep Rally gehad. Stom dat ze alleen Pep Rally’s voor de football players hebben, en niet voor de soccer players, of basketballers or whatever. Afgelopen dinsdag naar een Basketball wedstrijd geweest van school, dat was ook heel erg leuk om te zien!

Vandaag na school vroeg Trey (Amy’s zoon) of ik naar de ranch wilde komen om te rijden. Graag! Dus om half 5 naar de Ranch. Amy moest even wat boodschappen doen dus liet ons daar achter. Het plan was om Mathilda (Trey’s eigen getrainde paard)uit de wei te halen om even te wassen,  Blue (een ander paard waar Trey even mee wilde werken) en Lucky (het paard waar ik op zou rijden) uit de wei te halen. Mathilda is ontzettend goed getrained en daar kun je alles mee doen, dus die kregen we gelijk te pakken. Blue daarintegen was minder makkelijk. De manier hier om een paard een halster om te doen is eerst het touw over zijn nek gooien/leggen en dan pas het halster. Maar Blue bleef wegrennen. We hebben letterlijk een hafuur erachter aan gerend en op gegeven moment was Trey er klaar mee.

Hij sprong zonder zadel of teugels op Mathilda, maakte een lasso van het halstertouw, galoppeerde achter Blue aan en ving haar zo met het lasso. Nog nooit zo’n cowboy moment gehad, stond echt versteld.

Maar goed, andere paard gevangen, opgezadeld, en gaan! Ze hebben een soort binnenbak dus daar hebben we lekker in gereden. Vooral ik heb gerden, en Trey heeft mij les gegeven in Western rijden. Hij heeft me heel veel kunnen leren, alleen heb ik er wel moeite mee omdat het zo anders is dan het rijden dat ik gewend ben. Hard gewerkt, en volgende dag ontzettende spierpijn….

Deze week had ik thanksgiving vakantie (ja ik schrijf dit laatste stuk alweer als de vakantie is afgelopen sorry) En we hebben leuke dingen gedaan! Maar dat vertel ik in mijn volgende blog wel weer!! (Ik zal er niet 3 maanden mee wachten dit keer beloofd!)